گیتارم

 دلم گاهی میگیرد ، خسته میشوم

به سراغ دلخـوشـــی ها میروم

دلخوشی ها کم نیست

مثلا این گیتار

ساز زیبا

دوست مجازی من

دوست مجازی من...

چند وقت است برایت مینویسم

و تو میخوانی

وگاهی تو مینویسی و من میخوانم

دوست مــــــــــجازی من

این روزها درد دلهایمان را

به زبان نمی آوریم

تایپ میکنیم

مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود

روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم

نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی

پشت هر یک از این نوشته ها یک نفرنشسته است

میخواند،فکر میکند،گاهی هم گریه میکند،یا میخندد

برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری

مینشینی برای دل خودت

گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار

ولی میدانم

قدر تمام لبخندهایت تنها هستی

اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی

دوست مــــــــــجازی من

گاهی آنقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد

فراموش میکنیم خودمان را

دور میزنیم منطق و باورهایمان را

میخندیم/گاهی هم دروغ میگوییم

نمیدانم....

شاید این معجزه ی مـــــجازی بودنت باشد

دوست مجازی من

بودنت را قدر میدانم

لحظہِ زیبای عاشقے......

بہِتریـن لـذتـےڪہِ تـوے בنـیـا ہِست ایـنـہِ ڪہِ . . .

بـدونـے یہِ نـفـر خـیـلـے בوسِـت داره....        

 

به سلامتی تو ...

                                              تویی که شبا رو بالشت خیس میخوابی…

تویی که میری زیر پتو تا کسی صدای گریه هاتو نشنوه…

تویی که همه دلخوشیت شده اینترنت….

تویی که این روزا توی دنیای مجازی غرق شدی…

تویی که حتی توی دنیای مجازی هم خودتو گم کردی…

بـــــــــــــه ســـــــــــــــلــــــــــــامـــــــــتـــــــــــــی تـــــــــــو…….

لـمس کـن …

                                                  لـمس کـن کـلمـاتـــی را . . . .

کـه بــرایتــ مـی نویسـم

تـا بخوانـی و بفهمـی چقــدر جـایتــ خـالیستــ

تـا بـدانـی نبـودنتــ آزارمـ می دهــد !

لـمس کـن نـوشتـه هـایــی را

کـه لـمس نـاشدنیـستــ و عـریــان

کـه از قلبــم بـر قـلم و کاغـذ مـی چــکد

لـمس کـن گـونــه هـایــم را

کـه خیــس اشـکـ استــ و پـر شیـــار

لـمس کـن لحــظه هـایــم را

تــویــی کـه مـی دانــی مـن چـگونــه عــاشقتــ هستــم

لـمس کـن ایـن بـا تـــو بــودن هـا را

لـمس کـن . . . !!

دل نوشته.....

کجای مهربانم

سراغت را از کدامین قاصدک بگیرم

به کدامین نشانه ات گریبان روزگار را بگیرم و

بهانه بارانش کنم که چرا تو را از گرفت

اخ دست بی مهر روزگار چه کردی با وجود خسته ام

اما روزگار مقصر نبود

ادم ها ریم روزگار را هم تغیر دادن

میخواهم بگویم روزگاری شرمنده ام

گذاشت...

لحظه هایم در حسرت یک نگاه گذشت...

ﺗﻨﻬﺎﯾﮯ

ﺗﻨﻬﺎﯾﮯ ، ﺗﺎﻭﺍﻥ ﻫﻤـﮧ ﻧـﮧ ﻫﺂﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐـﮧ ﻧﮕﻔﺘﯿﻤـ ﺗﺎ ﺩﻝ ﮐﺴﮯ ﻧﺸﮑﻨـﻪ ! ﻫﻤـﮧ ﻣﺤﺒﺘﻬﺎﯾﮯ ﮐـﮧ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻫـﺪﺭ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﺩﻟﯽ را ﺑـﮧ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﯾﻢ ! ﻫﻤـﮧ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎی ﺁﺑﮑﯽ ﮐـﮧ ﺟـﺪﯼ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ !!... ﻫﻤـﮧ ﺳﺎﺩﮔﮯ ﮐـﮧ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﮮ ﻫﺰﺍﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﺮﺝ ﮐﺮﺩﯾﻢ ! ﺗﻨﻬﺎﯾـﮯ ... ﺗﺎﻭﺍﻥ ﻫﻤـﮧ ﺧﻮﺵ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐـﮧ ﺑـﮧ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺁﺩﻣﻬﺎﮮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ....  

بی محلی!

                                                                                 آهسته بیا

چیزی هم ننویس

نظر هم نگذار

همان که بخوانی بس است

من به بی محلی آدمها عادت دارم

عشق من، دلم گرفته...

 

کاش در این لحظه که دلم گرفته است در کنارم بودی عشق من

کاش در کنارم بودی و مرا آرام میکردی

در این لحظه  به یک نگاهت نیز قانعم ،عزیزم

حتی همان یک لحظه نگاه مهربانت نیز مرا آرام میکند.

ای تنها همدم لحظه های زندگی ام، در این لحظه بدجور به وجودت نیاز دارم،

حالا که دلم گرفته کسی را جز تو ندارم، که مرا آرام کند،

مرا  از این حال و هوای پر از غم رها کند.

در این لحظه که دلم گرفته، بشنو درد دلهایم را عشق من،

تویی که تنها امید منی ، تویی که تنها همدم لحظه های تنهایی منی

بیا  در کنارم ،

خیلی بی قرارم،

میدانی در این لحظه چه آرزویی دارم؟

سر بگذارم بر روی شانه هایت و...

شانه های خیست، دل آرامم، نمیخواهم زمان بگذرد،

نمیخواهم لحظه ای حتی دور از تو باشم

سر میگذارم بر روی سینه ات، گوش میکنم به صدای تپش قلبت،

تا بیش از اینکه آرامم، آرام شوم، در گرمای آغوش مهربانت گرفتار شوم

در این لحظه هیچ چیز جز آغوش تو و یک سکوت عاشقانه نمیخواهم...

می دانم بر نمی گردی!

                                                              ملامتم نکن

به خودم چرا،ش

اما به تو که نمی توانم دروغ بگویم!

می دانم بر نمی گردی!

می دانم که چشمم به راه خنده های تو خواهد خشکید!

می دانم که در تابوتِ همین ترانه ها خواهم خوابید!

می دانم که خط پایان پرتگاه گریه ها مرگ است!

اما هنوز که زنده ام!

گیرم به زور قرص و قطره و دارو،

ولی زنده ام هنوز!

پس چرا چراغ خواب هایم را خاموش کنم؟

چرا به خودم دروغ نگویم؟

من بودن بی رؤیا را باور نمی کنم!

باید فاتحه ی کسی را که رؤیا ندارد خواند!

خونه...

                      وقتی به تو فکر میکنم، آیینه ها رو میشکنم

عطر تو هر شب میزنه، سایه ی تو رو پیرهنم

وقتی به تو فکر میکنم، لرزه میفته به تنم

تو کل دنیا من میخوام فقط با تو حرف بزنم

چقدر ساکته خونه وقتی تو نیستی

چه کم طاقته خونه وقتی تو نیستی

ببین حال و روزم بهم می خوره

چه ناراحته خونه وقتی تو نیستی

وقتی به تو فکر میکنم، احساس میکنم تورو

عادت نمیکنم به تو، از تو خیال من نرو

نخواه فراموشت کنم، نمیشه از تو رد بشم

سر مشق هر شبم شده عکستو تنها میکشم

اگه باهام حرف میزدی شاید که قانع میشدم

دور خودم میگردم و گیجم تو خلوت خودم

چقدر ساکته خونه وقتی تو نیستی

چه کم طاقته خونه وقتی تو نیستی

ببین حال و روزم بهم میخوره

چه ناراحته خونه وقتی تو نیستی       

... پشت یک لبخند پنهان است تمام بغض های من

                                                 هفته های خالی از لحظه های تو

روز هایِ بارانی که جای هیچکس خالی نیست جز خودت

غروب هایی که بی جهت دلم می گیرد

حرف هایی که هرگز به هم نگفته ایم

شعر هایی، پر از واژه های غمگین

نگاه هایِ غریبه، نگاه هایی که دیگر مال من نیست

تنهایی ...

بی آغوشی ...

امید های واهی ...

شب های طولانی ...

تمام اینها به من میگوید که تو چیزی جز یک خواب نبودی

یک رویا ...

یک آرزو ...

یک خیالِ خوب که هنوز گرمم می کند ...

یک صدایِ آشنا که با عشق صدایم میزند ...

خوابِ من پر از مهربانی است ...

پر از نوازش

پر از حرف های خوب

دیوانه نیستم

دوستت دارم

باورم کن

زیباست،

لحظه های خوشِ دوست داشتن

کسی که حتی نیست ...

یادم باشه یادت باشه ...

یادم باشه،یادت باشه،

دروغ نگیم به همدیگه

دوستم داری،دوستت دارم،

اینو چشامون به هم میگه

شمعی توی سقا خونه،

یادم باشه روشن کنم

یادم باشه فقط برات،

رخت عروسی تن کنم

یادت باشه با تو همه

تو خونه ی ما دشمنن

از صبح تا شب پشت سرت

حرفای ناجور می زنن

یادم باشه این بار اگه

دیدم دارن باز بد می گن

بگم دارن با دستاشون

برای من گور می کنن

یادت باشه هر چی می گم،

از دل و جون گوش بکنی

یادت باشه یه وقت نری،

منو سیاپوش بکنیی

یادت باشه اسم مون و

رو تک درختی نکنیم

رو قلبمون جا بذاریم،

حرفی که می خواییم بزنیم

یادت باشه گوش نکنیم

به حرف مردم گذر

یادم باشه یه شب با هم

بریم از اینجا بی خبر

یادم باشه،یادت باشه ...

غریبه ...

                                                                             تو با من کاری نداری ، غریبه

چرا تنهام نمی ذاری ، غریبه

جای حسرت جای غم نشد برام

یه دفعه شادی بیاری،غریبه

چشمم از چشم تو خونده

بین ما حرفی نمونده

میرم اون دورها که پیدام نکنی

میرم اون جایی که رسوام نکنی

میرم اون شهری که عشقت نباشه

که دیگه بی کس و تنهام نکنی

چشمم از چشم تو خونده

بین ما حرفی نمونده

چشام از غصه می باره ، غریبه

دل تنهام بی قراره ، غریبه

مث من یه روز میای گریه کنون

که دیگه فایده نداره ، غریبه

چشمم از چشم تو خونده

بین ما حرفی نمونده

شبم از غصه پره ، بی فردا شده

خورشید از کار تو بی صدا شده

دل نمونده که تو گولش بزنی

غریبه مشت تو پیشم وا شده

چشمم از چشم تو خونده

بین ما حرفی نمونده

قصه ی دو ماهی ...

ما دو تا ماهی بودیم

توی دریای کبود

خالی از اشکای شور

از غم بود و نبود

پولک هامون رنگ وارنگ

روزامون خوب و قشنگ

آسمون مون یکی

خونه مون یه قلوه سنگ

خنده مون موج ها رو تا ابرا می برد

وقتی دلگیر بودم ، اون غصه می خورد

تورهای ماهیگیرا وا نمی شد

عاشقی تو دریا تنها نمی شد

خواب مون مثل صدف

پر مروارید نور

پر شد این قصه ی ما

توی دریاهای دور

همیشه تک می زدیم

به حباب های درشت

تا که مرغ ماهی خوار

اومد و جفت مو کشت

دلش آتیش بگیره

دل اون خونه خراب

دیگه نوبت منه

سایه ش افتاده رو آب

بعد ما نوبت جفتای دیگه س

روز مرگ زشت دلهای دیگه س

ای خدا کاری نکن یادش بره

که یه ماهی این پایین منتظره

نمی خوام تنها باشم

ماهی دریا باشم

دوست دارم که بعد از این

توی قصه ها باشم