قصه ی دو ماهی ...

ما دو تا ماهی بودیم

توی دریای کبود

خالی از اشکای شور

از غم بود و نبود

پولک هامون رنگ وارنگ

روزامون خوب و قشنگ

آسمون مون یکی

خونه مون یه قلوه سنگ

خنده مون موج ها رو تا ابرا می برد

وقتی دلگیر بودم ، اون غصه می خورد

تورهای ماهیگیرا وا نمی شد

عاشقی تو دریا تنها نمی شد

خواب مون مثل صدف

پر مروارید نور

پر شد این قصه ی ما

توی دریاهای دور

همیشه تک می زدیم

به حباب های درشت

تا که مرغ ماهی خوار

اومد و جفت مو کشت

دلش آتیش بگیره

دل اون خونه خراب

دیگه نوبت منه

سایه ش افتاده رو آب

بعد ما نوبت جفتای دیگه س

روز مرگ زشت دلهای دیگه س

ای خدا کاری نکن یادش بره

که یه ماهی این پایین منتظره

نمی خوام تنها باشم

ماهی دریا باشم

دوست دارم که بعد از این

توی قصه ها باشم